Wat zijn de geleerde –
didactische - lessen van MOOC’s. Observatie van Sloep: de
MOOC-makers negeren alle lessons learned van afstandsonderwijs!
Wat stond er centraal bij afstandsonderwijs
in 1984? Open toegang, afstandsonderwijs (via post en later via ICT vanaf 1997),
didactisch model was begeleide zelfstudie (dit ‘model’ zat ingeblikt in het
leermateriaal). Vanaf 1997 ging het didactisch model om distributed learning,
een vorm van samenwerking. Die lijn werd doorgezet in het model van de OU vanaf
2007: networked learning.
Wat je nu ziet is dat de ELO
steeds rijker wordt in functionele zin.
Vanaf 2012 gaat het om OER
en MOOCs.
Hoe zijn de beste kwaliteiten
van deze twee ontwikkelingen te combineren? Stelling: neem het herontwerpen
serieus i.p.v. doorontwikkelen, volgens een ingenieursachtige aanpak. Hierin
staat een ‘probleem’ centraal dat je meer of minder goed kunt oplossen. Het
gaat niet om waar of minder waar in de traditionele onderwijskundige aanpakken.
Goed, we gaan ontwerpen.
Welke methode? We kennen:
- Dave Merril, Demonstreer, i.p.v. erover praten, laat ze toepassen, werk aan authentieke problemen
- Diana Laurillard: leren door kennisverwerving, door te onderzoeken, door erover te praten, door toe te passen, door samenwerking
- Grainna Conole:
- Peter Goodyear:
- Mor & Mogilevski (2013): Design Inguiry of Lerning (DLI): een hele cyclus die lijkt op de OWK-aanpak van toegepaste onderwijskunde. Een ontwerpaanpak.
De Take-home message:
-
design new educational arrangements
-
gebruik
een ontwerp methode zoals die van Mor & Mogilevski
Geen opmerkingen:
Een reactie posten